"in the city"

simula't sapul na ipinanganak ako ay dito na sa Maynila, lungsod ng Mandaluyong, ang naging lokasyon ng  "telenovela ng aking buhay".  

amado t. reyes street, barangay pag-asa, Mandaluyong, Rizal -- oo Rizal pa noon ang kadugtong ng mga lungsod, para'ng "province of rizal", ng maglaon ay naging Metro Manila na, at ngayon nga, ang karamihan ay "City" na.

ang mga magulang ko at mga magulang nila ay pawang dito lang din sa Maynila isinilang, walang probinsiya na mauuwian tuwing "summer vacation" ( waaah! ).


iyan ang dilemma ng mga "urbanites" na kagaya ko -- walang access sa sariwang hangin, sariwang gatas ng baka, kalabaw o kambing, walang malinis at dumadaloy na ilog na pwedeng paliguan, walang mga alitaptap sa gabi, walang mga punungkahoy na maaakyat at manginain ng mga bunga nito, alam ninyo? yung "total rural life".

yung tipong ang panggising mo sa umaga (instead na alarm sa cellphone o dakdakan ng kapitbahay) ay tilaok ng manok at ang pampatulog mo naman sa gabi ay ang mga tunog ng kuliglig. woooww, ang galeeeng! parang mga black and white movies ng LVN o Sampaguita Pictures. 

jing, marlon, ogie, lowie & me @ taytay falls, laguna

kunsabagay, madami-dami na rin ang mga lalawigang aking napuntahan; simulan natin sa timog o south -- siyempre ang mga palasak na pinupuntahan, Laguna. parang di na rin probinsya maituturing ang Laguna, pero may isang lugar sa Sta. Cruz, Laguna, sa barangay Bakya, ang masasabing "gamot" sa isang tulad ko'ng sawang-sawa na na sa "concrete jungle". ito ay malapit na sa boundary ng Quezon at dito mo makikita ang Taytay  Falls. hindi ko na alam kung ilang beses na kami nagpunta ng tropa dito. ang Bueno Bros. (joey & ogie) kasi ay may mga kamag-anak dito kaya 'di masyadong problema ang lodging kapag kami ay nandito. after Laguna, ang isa pa sa palasak na summer destination ay ang Batangas. kung saan-saan na sa rin sa Batangas ang aking napuntahan, ang madalas na destinasyon ay ang matabungkay beach (kay mang erning!) --  sa Lian, sa Munting Buhangin. nakarating na rin ako sa Bicol, nag campaign kami nila marlon marquez at jerry panguito kay Loren Legarda sa pagka senadora, (medyo disappointed ako dahil sa 3-star hotel kami tumuloy for 1 week ) at lately ay sa virgin beach, san juan, batangas, company outing ng blue horizons travel and tours, inc.

photo op with sir alex

green team jump shot

magawi naman tayo sa hilaga o sa north -- ang mga travel destination na napuntahan ko na ay White Rock sa Subic, Pangasinan, Baguio ( kaya lang, 1970 pa 'yon, 4 yrs. old pa lang ako, di na naulit, waaahh! ), at nitong nakaraang summer ay nagkaroon ako ng chance na makasama ng tropa sa Zambales.

ang ganda dito, grabe!!! ang beach, ang dagat, ang view -- kaya lang, walang cellphone signal, walang electricity, walang internet, sa cottage at tents lang ang tulog, pero sulit naman kahit malayo.
ang tanong ngayon -- kaya ba nating iwan ang "automated, pampered life" natin sa city, kapalit ng kagandahan ng kalikasan, despite sa "manual labor" na kaakibat ng rural living?
siguro 'yung mga basic ammenities natin sa city, dapat readily available, pero ang location siyempre sa province -- mas liblib, mas okay.   okay ba?

"accidents never happen, in a perfect world..."

debbie harry or simply "blondie". mula sa kanilang awitin ang pamagat ng post na ito, alam ninyo ba kung bakit ito ang pamagat? eto ang kwento --
last fateful saturday, august 13, the metropolis was filled with tempting events -- it's the first year anniversary of Manila Soul over at B-Side in Makati, there's the New Wave Party by DWXB 102.7 at the Mandaluyong Gym in Boni Circle, and sherwin's nth birtday bash with CoffeeBreak Island as your drinking buddies, over at sherwin's house in Hulo, Mandaluyong City. before the decision was made, joey and i met russsel salazar in manda to visit marlon at the hospital.


of course, we opted for the nearest, the cheapest and "the friends only" event you could possibly think of. after downing several bottles of brandy and "crispy patas", noodles, chicken feet, deep fried innards, and what-have-you, we decided to check out the new wave party over at the Mandaluyong Gym --

we arrived at the gym at around 2 am already. most of the guests and party animals had gone home (or elsewhere), even most of our mates weren't around anymore. more beer drinking ensued, and after feeling sleepy and bored, actually ( 'coz most of the wavers were gone ) -- i was figuring out a way to go home unnoticed. joshua, who at the moment was feeling the same predicament that i was in, approached me and offered me a ride home on his scooter. i told him to wait for our mates but insisted that we went on with his plan. so we went and with just a few kilometers from home, the unexpected happened -- a tricycle countered to our lane and joshua, followed his instincts, swerved to the left causing the tires to slide on the sandy road.

the result was, as you can see -- 8 stitches on the left brow and bruises on the nose, chin and left hand...and for josh, he's scheduled for operation at the orthopedic hospital, a screw will be installed to his left elbow. we're still thankful to God that we survived and our injuries were not that serious. 

accidents do happen -- specially in a not so perfect world like the one we are all living in...we can never tell when things will happen, be prepared and always seek for His guidance.



*always were protective gear when riding on motorbikes 

"when i was a boy...everything was right"

the beatles! - bow...sino ba ang hindi nahumaling, nasiraan ng bait (tulad ni chapman), o nakakakilala man lamang sa grupong ito mula sa England? hindi ko alam...

pero masarap isipin na mas masaya ang buhay noong mas bata pa tayo -- parang walang kaproble-problema ang mundo, enjoy lang...

siguro noong nasa sinapupunan pa ako ay "rampant" na ang pakikinig ng musika sa aming bahay, bakit? kasi noong isinilang na ako ay parang alam ko na yung music na iyon, parang "alam ko na 'tong kanta'ng 'to!"

eh, ang hilig pa naman sa bahay noong mga panahon na yon ay beatles, pati tatay ko fan nila. bukod sa the fab four, hilig din ng tatay ko si tom jones, burt bacharach, trini lopez at si herb alpert at ang tijuana brass.

ganoon din ang mga ate ko, si carol at si lily - medyo malaki ang agwat ng edad nila sa akin, kaya mas malawak na ang kaalaman nila sa music. nag-aral sila ng acoustic guitar, kaya isang damakmak ang Jingle magazine noon sa bahay, si ate lily nga nilalagyan pa ng plastic cover ang bawa't isa, iniipon din namin ang mga free poster sa bawa't issue ng Jingle, ang isa sa tumatak sa isipan ko ay yung poster ni Jesus Christ na may hawak na mic sa isang kamay at naka peace sign naman yung isa (time ata ng "Jesus Christ Superstar" yung ish na yun). ganoon din, beatles din ang trip nila, yun nga lang medyo psychedelic era o pang flower power, (hindi na "dig" ng tatay ko). carole king, bread, don mclean, simon and garfunkel, at jackson 5 ang iba pa sa kinalokohan naming sounds sa bahay.

jr. and sr. @ Luneta Park

murang-mura pa mga bilihin noon, mataas pa ang value ng peso. medyo maganda ang employment ng tatay ko noon, kaya tuwing payday, may pasalubong siya sa amin, madalas nga magnolia ice cream -- 'yung flavor of the month, siyempre!!!


kapag may chance ay namamasyal kami, minsan kapag araw ng sabado, sinasama ako ng tatay ko sa kanilang opisina para mag check ng mga mail at kung may nag "telex"( wala pa kasi "fax machine" noon). after sa office, lakwatsa na kami --  at ang favorite destination ay Luneta Park! (natatandaan ko ang fare sa taxi noon ay 20 cents ang flagdown at 10 cents every km [wow!])


o, ang sarap ng buhay dati, di ba? kami pa lang dalawa ng tatay ko 'yong naikwento ko, huh? eh paano pa kung kasama na ang buong magpipinsan?(nasa isang compound nga pala kami, torres family, side ng nanay ko, seven sila mag kakapatid), kaya ang dami naming magpipinsan sa compound. oh, di ba ang saya-saya!!!

clockwise from left: lito, emet, me and willie

pati ang mga laro naming magpipinsan ay simple lang-- tumbang preso, taguan, o kaya naman ay mag kukunwari kaming mga sundalo, para'ng Combat ni Rick Jason at Vic Morrow sa TV dati, kumpleto attire namin pati armas at ammo -- baril na gawa sa kahoy, 'yung galing sa antipolo, at ang bala at granada ay mga lumang baterya. kung minsan naman, feeling mga detective kami, ala Agent X-44, Tony Falcon, kon-todo leather shoes pa kami, ah? at pupuntahan namin 'yung kaha de yero ng lolo Pedring namin at kunyari ay pasasabugin namin ito.


masaya bondingan naming magpipinsan... natatandaan niyo ba ang christmas display sa COD dati? madalas naming dinadayo yun, isang jeep kami, yung kay lolo Pedring, eto'ng si emet (pinakamalaki sa pic), naisipan pang i-recreate ang COD display sa kuwarto nila'ng magkakapatid, gumawa siya ng maliliit na papier-mache na nagsilbing mga tauhan sa kwento, at siya rin ang narrator. ang kapatid niyang si lito ang "lightsman". may bayad kada pagtatanghal, 10 centavos bawa't bata, ang matatanda, 15 centavos.


kung mapagmamasdan ang mga bata ngayon, mas technical ang konsepto ng laro para sa kanila, nagre-rely sila sa mga usong gadgets sa market ngayon. kaya kapag kinukwentuhan ko ang aming mga anak ay di sila makapaniwala na sobrang saya na namin sa mga simpleng bagay at simpleng pamamaraan lamang. sana bata uli tayo, 'no?

alzheimer's disease

Alzheimer's is a type of dementia that causes problems with memory, thinking and behavior. Symptoms usually develop slowly and get worse over time, becoming severe enough to interfere with daily tasks.

mid 2002 ng ma diagnose ang nanay ko with alzheimer's.  nakakaawa ma witness ang pag hina ng functionality ng kanyang utak, na sa paglipas ng panahon ay nababawasan ang kanyang nalalaman, naaalala at ang pagbago ng kanyang ugali. 

hindi naman daw ito hereditary o isang contagious disease, nguni't marami sa ating mga pilipino ay tila mayroong alzheimer's disease. 

 jun lozada, benjamin abalos, joey de venecia,....ano na ang nangyari sa ZTE hearing ng senado? nasaan na ang  mga personalidadna nabanggit?

ang "hello garci" phone taps at ang public apology ng dating pangulong GMA, nakalimutan na rin ng taong bayan, dapat after na air sa national television ang apology ay nag step out na siya from the palace. si jocjoc bolante at ang "fertilizer fund scam", wala ring nangyari, kaya si mang lauro vizconde tila nawalan na ng gana sa pag hingi ng hustisya sa karumaldumal na krimen na ginawa sa kanyang pamilya; ang rub-out sa kuratong baleleng, ano na ang nangyari? wala...natatandaan niyo pa ba si maureen hultman? nasaan na si claudio teehankee? puro kaparu-parusa ang mga scenario na nabanggit,  nguni't ito'ng isang mama, Mr. Dingle ang ngalan,  na naka-imbento ng paraan na magamit ang tubig para makapag-patakbo ng makina ng sasakyan...nasaan na siya? napapalibutan pa naman ang Pilipinas ng tubig, hindi na sana aangkat ng krudo; yan ang dahilan kaya siguro siya "nawala", mawawalan ng "raket" sa pag-angkat ng krudo ang ilang nasa gobyerno. 

ganito na lang palagi, kapag may gusto sila na makalimutan ng taong bayan, gagawa sila ng bagong sensational na balita, para ito naman ang mapag-usapan...

hay naku....sayang ang Pilipinas, ang mga Pilipino, makakalimutin na wala nama'ng alzheimer's disease.